Бактериофаг паразит

Паразит дегеніміз — олардан қоректік заттар алып, басқа ағзада өмір сүретін организм. Кейбір паразиттер қабылдаушы организмге толығымен тәуелді, ал кейбіреуі ішінара тәуелді. Олар сәйкесінше жалпы паразиттер және жартылай паразиттер ретінде белгілі. Міндетті жасушаішілік паразиттер — бұл негізгі жасушадан тыс көбейтуге қабілетсіз паразиттердің бір тобы. Жасушаішілік паразиттердің әртүрлі түрлері бар. Бактериофаг — олардың бірі. Бактериофаг — бұл бактерияға шабуыл жасайтын және бактериялардың көбею механизмдерін қолданып көбейтін вирус. Олар — биосферадағы ең көп кездесетін вирустар. Олар бактериялық жасуша қабырғасына қосылып, бактерияға нуклеин қышқылын енгізеді. Бактерияның ішінде вирустық геном көбейтіліп, көптеген жаңа бактериофагтар жасау үшін қажетті компоненттер мен ферменттер жасайды. Міндетті жасушаішілік паразит пен бактериофагтың басты айырмашылығы — бұл жасушаішілік паразит — бұл организм, вирусты, бактерияны, протозоан мен саңырауқұлақты қоса алғанда, кез-келген түрдегі организм, жасуша жасушасынсыз көбейте алмайды, бактериофаг — бұл жасушаішілік паразиттік вирус, оны жұқтырады және көбейтеді. бактерияларда.

МАЗМҰНЫ

1. Шолу және негізгі айырмашылық
Жасушаішілік паразит дегеніміз не?
3. Бактериофаг дегеніміз не
4. Міндетті жасушаішілік паразит пен бактериофагтың ұқсастықтары
5. Жанама түрде салыстыру — Клеткалық формадағы жасушаішілік паразит пен бактериофагты міндетті түрде енгізу
6. Резюме

Жасушаішілік паразит дегеніміз не?

«Міндеттеу» термині «қатаң» немесе «міндетті» дегенді білдіреді. Паразит — бұл басқа организмде тұратын немесе одан қоректік заттарды алатын организм. Осылайша, міндетті жасушаішілік паразитті тіршілік ету және көбею үшін басқа организмдердің жасушаішілік ресурстарына тәуелді организм ретінде анықтауға болады. Бұл организмдер ауру тудыратын жасушалардың ішінде көбейеді. Олар хост жасушаларының сыртында көбею мүмкін емес. Жасушаішілік паразиттердің әртүрлі түрлері бар. Барлық вирустар, соның ішінде бактериофагтар жасушаішілік паразиттерге жатады. Кейбір организмдер, соның ішінде хламидиоз, риккетсия, коксиела, микобактериялардың кейбір түрлері организмдердің осы тобына жатады. Сондай-ақ, пневмоцистис, плазмодиум, криптоспоридиум, лейшмания және трипаносома тәрізді жасуша ішілік саңырауқұлақ және протозоан түрлері бар.

Міндетті жасушаішілік организмдер негізгі жасушадан тыс жерде көбейе алмайды. Демек, оларды өсіру және зертханаларда оқу қиын. Алайда, кейбір ғалымдар Q — безгегі паразиті туралы Coxiella burnetti туралы біліп, оған аксениялық мәдениеттің өсуіне ықпал ететін әдісті қолдана алды. Олар дәл осындай әдісті басқа жасуша ішілік паразиттер туралы зерттеу үшін қолдануға болады деп ұсынды.

Жасушаішілік паразиттер иесін тірі қалдырады, өйткені өсіп, көбею үшін олардан қоректік заттар қажет. Кейбір паразиттер қабылдаушы ағзалардың ақуыздың өзін-өзі деградациясына ықпал етеді. Олар энергия көздері ретінде аминқышқылдары түрінде тозған ақуыздарды пайдаланады.

Бактериофаг дегеніміз не?

Бактериофаг (фаг) — белгілі бір бактерия ішіне енетін және таралатын вирус. Барлық бактериофагтар жасушаішілік паразиттер болып табылады. Көбею үшін оларға негізгі бактерия қажет. Олардың бактерицидтік белсенділігіне байланысты олар бактерия жейтіндер ретінде де белгілі. Бактериофагтарды 1915 жылы Фредерик В.Творт ашқан және оларды 1917 жылы Феликс д’Херелл бактериофагтар деп атаған. Олар жер бетіндегі ең мол вирустар. Бактериофаг екі негізгі компоненттен тұрады: геном және ақуыз капсид. Геном ДНҚ немесе РНҚ болуы мүмкін. Бірақ бактериофагтардың көпшілігінде қос ішекті ДНҚ геномы болады.

Бактериофагтар бір бактерияға немесе бактериялардың белгілі бір тобына тән. Олар жұқтыратын бактериалды түрлерімен аталады. Мысалы, E coli жұқтыратын бактериофаг колифаг деп аталады. Бактериофагтар әртүрлі формада болады. Олардың ішінде бастың және құйрықтың құрылымы — ең көп таралған пішін.

Бактериофагтар көбею үшін негізгі жасушаны жұқтыруы керек. Олар өздерінің беткі рецепторларын пайдаланып бактериалды жасуша қабырғасына мықтап жабысады және генетикалық материалды негізгі жасушаға енгізеді. Бактериофагтар фаг түріне байланысты литикалық және лизогендік цикл деп аталатын инфекцияның екі түрінен өтуі мүмкін. Литикалық циклде бактериофагтар бактерияларды жұқтырады және лизис арқылы негізгі бактериалды жасушаны тез өлтіреді. Лизогендік циклде вирустық генетикалық материал бактериалды геноммен немесе плазмидалармен интеграцияланады және хост бактериясын өлтірмей бірнеше мыңдаған ұрпақтарда болады.

Фагтардың молекулалық биологияда әртүрлі қосымшалары бар. Олар антибиотиктерге төзімді патогендік бактериялардың штамдарын емдеу үшін қолданылады. Оларды ауру диагнозында нақты бактерияларды анықтау үшін де қолдануға болады.

Міндетті жасушаішілік паразит пен бактериофагтың қандай ұқсастықтары бар?

• Міндетті жасушаішілік паразиттер мен бактериофагтар көбею үшін тірі ағзаны қажет етеді
  Екі түрі де жасушадан тыс көбейе алмайды.

Міндетті жасушаішілік паразит пен бактериофагтың арасындағы айырмашылық неде?

Қысқаша мазмұны — Бактериофагқа қарсы жасушаішілік паразит

Міндетті жасушаішілік паразит — бұл негізгі жасушадан тыс жерде көбейе алмайтын организм. Міндетті жасушаішілік паразиттердің әртүрлі түрлерін табуға болады. Олардың ішінде вирустар, бактериялар, саңырауқұлақтар және протозоандар белгілі. Бактериофагтар — бұл міндетті жасушаішілік паразиттердің түрі. Бактериологиялық репликация механизмдерін қолдана отырып, бактериофагтар өз геномдарын көбейтеді және хост жасуша ішінде жаңа фагтардың көптеген көшірмелерін жасайды. Бұл міндетті жасушаішілік паразит пен бактериофагтың айырмашылығы.

Жасушаішілік паразиттің бактериофагқа қарсы PDF нұсқасын жүктеңіз

Сіз осы мақаланың PDF нұсқасын жүктей аласыз және оны оффлайн мақсаттарда дәйексөздерге сәйкес пайдалана аласыз. Міндетті түрде жасушаішілік паразит пен бактериофагтың арасындағы айырмашылықты PDF форматында жүктеңіз.

Әдебиеттер:

1. «Бактериофаг». Британика энциклопедиясы. Encyclopædia Britannica, inc., N.d. Желі. Мұнда қол жетімді. 01 шілде 2017 жыл.
2. Revolvy, LLC. «Міндетті жасушаішілік паразит». Револьвация. Н.п., н.д. Желі. Мұнда қол жетімді. 01 шілде 2017 жыл.

Кескіндік сыпайылық:

1. «Токсоплазма гондиі» (CC BY 4.0) Wikimedia Commons арқылы
2. Flickr арқылы натурализмнің көмегімен «бактериофаг» (CC BY-SA 2.0)

Что такое облигатный внутриклеточный паразит?

Термин «обязательный» означает «строгий» или «обязательный». Внутриклеточный означает внутри клетки. Паразит — это организм, который живет внутри или на другом организме и получает от него питательные вещества. Таким образом, облигатный внутриклеточный паразит может быть определен как организм, выживание и размножение которого полностью зависит от внутриклеточных ресурсов других организмов. Эти организмы размножаются внутри клеток-хозяев, вызывая болезнь. Они не могут воспроизводиться вне клеток-хозяев. Существуют разные виды облигатных внутриклеточных паразитов. Все вирусы, включая бактериофаги, являются внутриклеточными облигатными паразитами. Некоторые бактерии, включая Хламидиоз, Риккетсия, Коксиелла, определенные виды Микобактерии принадлежат к этой группе организмов. Существуют также облигатные внутриклеточные виды грибов и простейших, такие как Пневмоцисты, Плазмодий, Криптоспоридиум, Лейшмания, и Трипаносома.

Облигатные внутриклеточные организмы не могут размножаться вне клетки-хозяина. Следовательно, их сложно выращивать и изучать в лабораториях. Тем не менее, некоторым ученым удалось изучить паразитов Ку-лихорадки. Коксиелла бурнетти используя технику, которая способствовала росту его аксенической культуры. Они предположили, что тот же метод можно использовать и для изучения других внутриклеточных облигатных паразитов.

Внутриклеточные облигатные паразиты поддерживают жизнь хозяина, поскольку им нужны питательные вещества от хозяина для роста и размножения. Некоторые паразиты способствуют саморазложению белков организмов-хозяев. Они используют деградированные белки в виде аминокислот в качестве источников энергии.

Показания для назначения

При различных гнойных и воспалительных патологиях рекомендуется использовать для лечения бактериофаг поливалентный. Отзывы, инструкция лекарства предупреждают пациентов о том, что принимают его только по назначению специалиста. Показаниями для назначения служат следующие патологические состояния:

• заболевания ЛОР-органов (трахеит, бронхит, отит, ангина, ларингит);
• воспалительные процессы в мочеполовой системе (пиелонефрит, цистит, кольпит, аднексит, уретрит);
• заболевания кожи, осложненные вторичной бактериальной инфекцией;
• инфекции пищеварительного тракта (дисбактериоз, холецистит);
• абсцессы, ожоги, фурункулы, карбункулы, флегмона;
• офтальмологические патологии (конъюнктивит, гнойные инфекции).

Такие же показания к применению имеет и схожий по составу препарат – бактериофаг комплексный. Инструкция разрешает применять его также для профилактики инфекций после хирургического вмешательства. В период лечения необходимость дополнительного применения пробиотиков отсутствует. Пиобактериофаги подходят для лечения вялотекущих бактериальных инфекций.

Как принимать?

Дозировку, необходимую в конкретном случае, определяет только лечащий врач. Она будет зависеть от поставленного диагноза и возраста пациента. Способ применения лекарства также зависит от вида патологического процесса. При гнойно-воспалительных недугах раствор показано принимать перорально. Местное применение препарата возможно в виде орошения, примочек и тампонов. Более эффективным является комплексное применение поливалентного бактериофага.

Для лечения патологий ЛОР-органов средство используют для промывания, закапывания носовой и ушной полости. Положительный результат дает использование турунд, смоченных раствором. В слуховые проходы их вставляют с особой осторожностью, чтобы не нарушить целостность барабанных перепонок. Процедуру повторяют не менее трех раз в день. При тонзиллите медикамент используют для полоскания ротовой полости.

При лечении заболеваний желудочно-кишечного тракта бактериофаг комплексный принимают вовнутрь. Предварительно пациенту показано сдать анализ кала, который поможет определить чувствительность возбудителя к активным компонентам. Для лечения воспалительных процессов мочевыводящей системы лекарственную жидкость вводят в мочевой пузырь с помощью катетера. Для усиления терапевтического эффекта врачи могут дополнительно назначать прием бактериофагов в форме таблеток.

При каких заболеваниях применяются бактериофаги

Бактериофаги применяются при:

• трофических язвах,
• раневых инфекциях,
• инфекциях органов дыхания,
• мочеполовой системы,
• желудочно-кишечных тракта,
• болезнях лор-органов и др. заболеваниях.

Инфекции желудочно-кишечного тракта, вызванные сальмонеллой, золотистым стафилококком, протеем, и др. и сопровождающиеся диареей (поносами), успешно лечатся бактериофагами.

Применяться бактериофаги при острых кишечных инфекциях могут:

• в виде монотерапии при легких формах,
• в сочетании с антибиотиками при:
  • средне-тяжелых формах болезни,
  • бактерионосительстве – выделении энтеропатогенных бактерий,
  • комплексной терапии условно-патогенной флоры и нарушении микробиома (микрофлоры) кишечника.

  Используются бактериофаги в дерматологии, в детской практике, хирургии. С профилактической целью — в детских садах и школах для предотвращения эпидемий, например, дизентерии. Бактериофаги уже более 100 лет на службе человека. Может быть, как раз сейчас начинается эпоха бактериофагов. В новосибирском научном центре разрабатываются технологии персонализированного лечения. Медицинские центры Франции, Бельгии, Швейцарии проводят клинические исследования коктейлей бактериофагов.

  Важным условием успешного лечения бактериофагами является знание микрофлоры тех органов, где предполагается бактериальная инфекция. Ниже приведены необходимые исследования микрофлоры для различных очагов заражения:

  Участок заражения	Обследование
  желудочно-кишечный тракт	анализ на микробиом толстой кишки (на дисбактериоз)
  носоглотка	мазок на микрофлору
  урологические заболевания	посев мочи, посев секрета простаты
  гинекологические заболевания	мазки
  раневые поверхности и язвы, в том числе при диабетической стопе	посев

  В настоящее время при выявлении бактериального возбудителя болезни есть возможность определить его чувствительность к бактериофагу. Перед началом лечения необходимо пройти это обследование.