Schistosoma intercalatum

Schistosomiasis is caused by a sexually dimorphic parasitic trematode that resides primarily inside the bloodstream of the mesenteric or pelvic veins. Five species of schistosomes cause human disease: Schistosoma haematobium, Schistosoma mansoni, Schistosoma intercalatum , Schistosoma japonicum, and Schistosoma mekongi [ 40 ]. S. haematobium, S. mansoni, and S. intercalatum are found in sub-Saharan Africa. S. mansoni is additionally found in Brazil, Venezuela, and the Caribbean nations. S. Japonicum has largely been eliminated from Japan but is found in China, Indonesia, and the Philippines. S. mekongi infection can be found in Cambodia and Laos along the Mekong River [ 40 ].

Schistosome infections follow direct contact with fresh water that harbors the free-swimming larval forms of the parasite, called cercariae. Cercariae penetrate the skin and shed their bifurcated tails, and the resulting schistosomula enter capillaries on their way to the lungs. From the lung vessels they reach the systemic circulation, finally settling into the portal or pelvic venous system. There the worms mature and copulate, attaching themselves in pairs to the mesenteric veins or vesicular venous plexus. Egg production begins 4–6 weeks after infection and continues for the life of the worm, usually about 3–5 years but sometimes much longer. The cycle is completed when the hatched eggs pass from the lumen of the blood vessel into the intestinal or bladder mucosa and are passed out of the body in urine or feces. The eggs hatch once they reach fresh water. The larvae, called miracidia, are able to seek and infect the species-specific host snails in which they undergo a complex life cycle, ultimately resulting in the release of cercariae into bodies of fresh water ( Fig. 8 ) [ 40 ].

Figure 8 . Life cycle of schistosomiasis.

(Adapted from DPDx: CDC's Web site for parasitology identification; http://www.dpd.cdc.gov/dpdx .)

Это еще один кишечный паразит, который вызывает тропические гельминтозы. Распространен червь преимущественно в Африке. Шистосома Интеркалатум имеет идентичный жизненный цикл и строение с глистами типа S.Mansoni. Но самки и самцы у них немного крупнее. Женские особи 20 мм, мужские около 15. Яйца паразита являются самыми большими среди всех шистосом. В длину они могут достигать 240 мкм, а в ширину 85 мкм.

Schistosoma Intercalatum также нуждается в промежуточном хозяине в виде моллюсков и локализуется в стенках кишечника. Симптомы инвазии проявляются:

• тошнотой и рвотой;
• слизистым поносом;
• снижением аппетита;
• лихорадкой;
• болями в животе.

По тяжести течения интеркалатный шистосомоз уступает инвазии глистами Мансони. Он редко вызывает осложнения и нарушает функционирование важных органов.

Строение

Самец достигает в длину 15 см, а самка 20. Тело разнополых глистов отличается по строению. Самец толще самки и имеет кутикулу, покрытую шипами, она расположена сзади присоски в области брюшка. Там же имеется половое отверстие и характерный желоб, куда размещается самка при оплодотворении.

Глотка у шистосом гематобиум отсутствует, а пищевод переходит в две ветви кишечника и затем опять сливается. Яйца мочеполовой шистосомы имеют форму овала без крышечки и оснащены характерным шипом. В длину яйца около 160 мкм, в ширину могут достигать 60 мкм.

Schistosoma haematobium and S. intercalatum readily hybridize with each other producing generations of viable hybrid offspring. Experiments were designed to investigate the infectivity and viability of the S. haematobium × S. intercalatum F 1 and F 2 hybrid larvae in their two intermediate snail hosts compared with the parental species. Analysis of the data obtained suggested that the S. haematobium [male ]× S. intercalatum [female] F 1 hybrid miracidia were more infective to Bulinus truncatus than to B. forskalii , and also more infective to B. truncatus compared with the parental S. haematobium miracidia. This hybrid was also observed to have a greater cercarial productivity from both intermediate hosts and these cercariae were shown to be more infectious and to have a longer longevity compared with the cercariae of S. haematobium , S. intercalatum and the S. haematobium [female]× S. intercalatum [male ] F 1 hybrid cercariae. The S. haematobium [female]× S. intercalatum [male ] F 1 hybrid was shown not to be very successful in all stages of the investigations. The results indicate that the S. haematobium [male ]× S. intercalatum [female] F 1 hybrid may have many reproductive advantages over the reciprocal hybrid and the parental schistosome species. The significance of the results is discussed in relation to the epidemiological consequences occurring in Loum, Cameroon, and other areas where S. haematobium and S. intercalatum are sympatric and able to hybridize.

Schistosoma intercalatum jest pasożytniczym robakiem płaskim występującym endemicznie w zachodniej i środkowej Afryce i należy do przywr krwi. Ludzie są ostatecznymi żywicielami tych pasożytów, a ślimak słodkowodny jest żywicielem pośrednim. Cykl życia schistosoma intercalatum jest bardzo podobny do sch. haematobium, ale istnieją pewne różnice. Cerkarie przenikają przez skórę człowieka, następnie migrują do układu wrotnego wątroby gdzie dojrzewają do postaci dorosłej. Następnie dostają się do żył krezkowych gdzie produkują tysiące jaj. Jaja migrują do żył okrężnicy próbując przebić się do światła jelita. Jaja sch. intercalatum są specyficzne dla jelita grubego, co czyni je wyjątkowymi wśród zakażeń przywrami.

Objawy zakażenia:

sch. intercalatum jest uważana za mniej chorobotwórczą niż inne przywry, które infekują ludzi,

generalnie wywołuje schistosomatozę,

w początkowym okresie zakażenia zwykle bezobjawowe dla populacji w rejonach endemicznych, ale również dla turystów,

obraz kliniczny zakażenia sch. intercalatum może być różny dla miejscowej ludności i turystów,

po kilku godzinach do kilku dni po zakażeniu cerkariami niektórzy ludzie doświadczają świądu i grudkowatości skóry w miejscu przeniknięcia pasożyta (świąd pływaka),

zapalny przerost i owrzodzenie błony śluzowej jelita, polipowatość,

przewlekła schistosomatoza może powodować ziarniakowatość w naczyniach krezki,

Objawy mogą być trudne do interpretacji ze względu na częste zainfekowanie wieloma pasożytami jelitowymi jednocześnie.

Pasożyty przemieszczające się w układzie krwionośnym mogą chwilowo blokować przepływ krwi w niektórych naczyniach, a ich przemieszczanie w pewnych okolicznościach może nawet być odczuwane. Często zakażenie przywrami z grupy Schistosoma powoduje dolegliwości definiowane jako poruszanie się pasożytów pod skórą, często w zgięciach stawu kolanowego, łokciowego i kostce oraz na głowie, a także w innych miejscach. Odczuwane jest drganie, wibrowanie, poruszanie się wewnątrz tkanki lub pod skórą, które w rzeczywistości jest powodowane ruchem pasożyta w naczyniu krwionośnym, w którym się on zaklinował (zbyt wąska żyła, zwężenia naczyń w którym przywra, która ma ok 2mm szerokości nie może się zmieścić i utknęła). Najbardziej są one zwykle odczuwalne na twarzy, na policzku, przy nosie lub powiekach jako drganie, “skakanie” powieki.

Możliwe są także zmiany skórne i dermatozy w miejscu wniknięcia cerkarii przez skórę (po kąpielach w rzekach i zbiornikach wodnych) oraz w miejscach dużego nagromadzenia przywr pod skórą, gdzie może dojść do reakcji atopowych, trądziko-podobnych, a nawet otwierania się sączących ran. Postać skórna może dotyczyć także twarzy i narządów płciowych. Charakteryzuje się wyizolowanymi lub skupionymi grudkami, rumieniem, świądem, a nawet zmianami podobnymi do półpaśca, często umieszczonymi na tułowiu. Objawy skórne są rzadkie w Polsce, ale się zdarzają. Są one bardzo trudne do prawidłowego zdiagnozowania, gdyż dominują inwazje trzewne tymi przywrami, względnie zapalenia pęcherza moczowego. W prawidłowej diagnozie mogą pomóc dodatkowe objawy jak ruch, przesuwanie się, wibrowanie pasożytów pod skórą w naczyniach krwionośnych. Przy zwykłych zmianach skórnych (trądziki, atopie, łuszczyca, półpasiec itp) nie występują przecież objawy ruchu pasożytów.

© 2012 BRM-MED Sp. z o.o. Wszelkie prawa zastrzeżone
Zakaz kopiowania fragmentów lub całości tekstu bez zgody autora i właściciela Portalu

© CopyRight 2012 — Encyklopedia Pasożytów All Rights Reserved. Wszelkie Prawa Zastrzeżone. — pasożyty objawy, badanie na pasożyty, pasożyty u dzieci, glista ludzka, owsiki, tasiemiec, lamblie, przywra, leczenie chorób pasożytniczych

The species name of Schistosoma intercalatum, Fischer 1934 is linked to the shape and the size of his eggs, which are intermediate between those of S. haematobium and S. bovis. S. intercalatum is the instrument of an intestinal form of schistosomiasis looking like the form induced by S. mansoni but characterized by a low location of the lesions, mainly situated at the rectum and sigmoid level. The spreading area of S. intercalatum is bound to Central Africa. The foci are often urban and of a size limited to a town district. Bulinus forskalii is the intermediate host mostly involved in transmitting S. intercalatum lower Guinea strain, which is the strain found in the largest number of foci. B. crystallinus too transmits the parasite in the area of Gamba in Gabon. The Central Basin congolese strain of S. intercalatum is transmitted by Bulinus globosus. The houses where inhabitants are voiding eggs of S. intercalatum are just in front of the river bank or stream which are snails’breeding places. S. intercalatum is expending at the present time because of the development of built-up areas which are characterized by a disorganized town-planning. The disease is due to the high faecal pollution of the environment, causing a contamination of the urban hydrographic network which is the setting of schistosomiasis transmission. Although primely linked to the forest area, S. intercalatum is spreading with deforestation. Coming from the savannah area, S. haematobium is now invading the forest area, entering into competition with S. intercalatum. But since Bulinus acting as intermediate hosts of S. haematobium are more heliophilous than Bulinus transmitting S. intercalatum, urinary schistosomiasis has a tendency to supplant recto-sigmoidal schistosomiasis, especially in foci where hybridization between the two species of schistosomes is occurring.

Schistosomiasis is an acute and chronic parasitic disease caused by blood flukes (trematode worms) of the genus Schistosoma. Estimates show that at least 229 million people required preventive treatment in 2018.

Schistosomiasis is considered one of the neglected tropical diseases (NTDs).The parasites that cause schistosomiasis live in certain types of freshwater snails. The infectious form of the parasite, known as cercariae, emerge from the snail into the water. You can become infected when your skin comes in contact with contaminated freshwater.